گچبری دستی چیست؟

گچبری دستی ابتدا گچ را به صورت مایع درست می کنند.محلول گچ و آب تا جایی که تبدیل به جامد می شود .قبل از انجماد به خمیری انعطاف پذیر تبدیل می شود که صورت و اسکلت هنری در آن زمان و در آن حالت گچ به دست گچبرhttp://mojtabaparsaei.com/صورت می پذیرد.پس ار جامد شدن سخت نباشد و حالت پنیر مانندی را داشته باشد هنرمند گچبر با ابزار با نیروی دست به راحتی بر روی گچ کار کند.کنده کاری یا گچبری عمقی را روی آن انداخته و با وسایل گچبری از قبیل دم بر ،نقاله،پرگار،بومخوار و کاردک،طرح مورد نظر را می برند ،گچ در همان حالت سفت می شود و گچبر شروع به پرداخت آن می کند و پستی و بلندی ها و ریزه کاری های آن را با ابزار خاص خود و با استفاده از ذوق و سلیقه ی خود انجام می دهد .اگر گچ مرغوب نباشد ،اثر هنری را نمی توان ظرافت و لطافت درآورد بنابراین انتخاب گچ نقش اساسی در زیبایی گچبری دارد،در روش قالب گیری که با استفاده از قالب تهیه می شود و سپس با استفاده از خمیر گچ ،گچ قالبی را در قسمت مورد نظر می چسباندند.

گچ بری سنتی

یکی از پدیده های هنری در معماری اسلامی بی همتای ایران، هنر گچبری است که در بقایای ارزشمند تاریخی نمونه های بسیاری از این هنر اصیل و زیبا به چشم می خورد، هنری که متأسفانه امروز کمتر مورد استفاده قرار گرفته و بناهای مذهبی ما دیگر با این هنر بدیع آراسته نمی شوند .

هنر گچبری ایرانی اسلامی از چنان جاذبه ای برخوردار است که قطعه هایی از آن در موزه لوور پاریس و موزه ملی ایران نگهداری می شوند .

به عنوان نمونه گچبری، چفت گیری و ابزار زنی طاقچه بسیار ارزشمند هنری از کاخ بیشاپور از سده سوم میلادی در موزه لوور پاریس و قطعاتی از آثار دوره ساسانی نیز در موزه ملی ایران نگهداری می شوند .

هنر گچبری که تاریخی به قدمت اسلام و حتی پیش از آن را شامل می شود، سیر تاریخی مشخصی را طی کرده تا به امروز رسیده است.

منبع http://mojtabaparsaei.com/