طراحی سایت در خمینی شهر دیجیتال مارکتینگ پیمانی
طراحی سایت ارزان در خمینی شهر
خمینی شهر پس از تهران بزرگترین شهر از نظر تراکم است و پر جمعیت ترین شهر ایران به شمار می رود این شهر در زمینه های صنعتی و کشاورزی در چند سال اخیر بسیار موفق بوده به طوری که اکثر کسب و کار های خمینی شهری رو به دنیای آنلاین جهت گسترش کسب و کار خود آورده اند ، طراحی سایت در خمینی شهر یکی از خدماتی است که آکادمی پیمانی به خمینی شهری های عزیز ارائه می دهد
خمینی‌شهر یکی از شهرهای استان اصفهان در مرکز ایران است.و اکثر ساکنان این شهر را فارس و اقلیت عرب و اقلیت لر تشکیل میدهند. این شهر از سال ۱۳۳۵ تا ۱۳۵۷ همایون شهر و پیش تر از آن سدِه (سه ده یا سه دژ) و ماربین نامیده می‌شد.این شهرستان ،شهرستان شاهد نمونه کشور است. این شهر در بخش مرکزی شهرستان خمینی‌شهر قرار دارد. جمعیت آن طبق سرشماری سال ۱۳۹۵ مرکز آمار ایران برابر با ۲۴۷٬۱۲۸ است.
موقعیت جغرافیایی خمینی شهر
شهر خمینی شهر با مساحت برابر ۱۷۵ کیلومتر مربع، در منطقهٔ بلوک ماربین و در ۱۲ کیلومتری شمال غربی اصفهان واقع شده و از شمال به شهرستان شاهین شهر و میمه، از شرق و شمال شرقی به شهرستان اصفهان، شمال غربی و غرب به شهرستان نجف آباد، و از جنوب به مرزهای قانونی شهر اصفهان و فلاورجان محدود میشود. نواحی شمال و شمال غربی آن را کوه‌های محمودآباد با ۲۴۷۳ متر و سرچاه ۲۲۵۰ متر و کوه صالح یا صلا با ۲۵۱۱ متر فرا گرفته و نواحی جنوبی و خاوری آن را دشت همواری پوشانده‌است. در شمال شهر ارتفاعات سید محمد و پلارت با ارتفاع ۲۴۵۰ متر زیبایی خاصی به منطقه داده‌است. ارتفاع شهرستان از سطح دریا، حدود ۱۵۹۵ متر و به قولی ۱۶۰۲ متر است؛ بنابراین، ۱۸ متر از اصفهان مرتفع تر میباشد. موقعیت جغرافیایی شهر خمینی شهر "۴۵ '۳۱ °۵۱ طول شرقی و "۰۰'۴۱ عرض شمالی است. در برخی کتب دیگر طول و عرض جغرافیایی خمینی شهر را چنین محاسبه نموده‌اند ۵۱ درجه و ۳۵ دقیقه طول شرقی از نصف النهار گرینویچ و۳۲ درجه و ۴۱ دقیقه عرض شمالی از استوا، و نیز ۴۰ دقیقه و ۳۲ درجه عرض جغرافیایی و ۳۳ دقیقه و ۵۱ درجهٔ طول جغرافیایی. در این ناحیه شاخه‌هایی از زاینده رود به صورت مادی و کانال آب‌رسانی مورد استفاده قرار می‌گیرند. به‌علاوه تاکنون هفت رشته قنات، ۱۳۰ حلقهٔ چاه عمیق، و ۶۰ حلقه چاه نیمه عمیق، در خمینی شهر حفر شده‌اند. در حال حاضر، از نظر بافت شهری این شهرستان به دو قسمت بافت کهنه و نو تقسیم میشود. بافت نوی این شهرستان پس از انقلاب اسلامی ایران آغاز و در حال گسترش است. شهرک اقماری منظریه نیز از نوع همین بافت است. بافت کهنه خمینی شهر از جنوب این شهر تا بافت نوی شهری ادامه دارد. در این بافت ساختمان‌های کهن و بعضی از ساختمان‌های جدید وجود دارند.
آکادمی پیمانی آکادمی ای از جنس فناوری در خمینی شهر
وجود آکادمی پیمانی در خمینی شهر در آینده ای نزدیک به هوشمند کردن خمینی شهر بسیار کمک خواهد کرد آکادمی پیمانی از آکادمی از آکادمی هاییست که در زمینه طراحی سایت در خمینی شهر ، طراحی سایت شرکتی در خمینی شهر ، طراحی سایت فروشگاهی در خمینی شهر و ... فعالیت می نماید
بخش‌ها و محله‌ها
چند بخش با قدمت زیاد در این شهرستان وجود دارند.
۱ فروشان (شامل محله‌های ملاحیدر، دیمیتریان، درب بالا مرده، جوادیه یا عمو فضلگاه، درب سید، قلعه آقا، لادره، محله نو، سرپل)
۲ ورنوسفادران (شامل محله‌های گارسله، زاغ آباد یا زوگا، باولگان، گاردر و کوشکباج)
۳ خوزان (شامل محله‌های فتح‌آباد، کو بَرز یا کو بزم یا سکه الزر، جعفرآباد، کهندژ وشمس آباد و درب محکمه)
- اندوآن
- آدریان
- هرستان
- قرطمان (کرتمان)
- وازیچه
- کهندژ
- دستگرد قداده
- اسفریز
- درچه
- تیرانچی
- کوشک
- اصغرآباد
- قلعه امیریه
از بخشهای جدید می‌توان موارد زیر را نام برد:
- شهرک منظریه
- هفتصد دستگاه
- قائمیه (کشتارگاه سابق)
- پاسداران
- کوی کارکنان دانشگاه صنعتی (باقرالعلوم)
از بخشهای صنعتی و کارگاهی آن می‌توان موارد زیر را نام برد:
- منطقه صنعتی دوشاخ
- منطقه کوکوچی (کوه کوچک)
- شهرک صنعتی الکترونیک
تاریخچه خمینی شهر
گذشته به نام سدژ یا سده می‌شناختند، در ادوار گذشته بخشی از بلوک ماربین از توابع اصفهان محسوب می‌شد. بلوک ماربین شامل سدژ و بخشهای اطراف آن بوده‌است که عبارتند از: احمدآباد، احمدآباد وازیچه، آدریان، آزادان، اسفریز، آشنستان، آفاران، الیادران، اندوان (قنات معروفی دارد اما نسبت به قنات دیمیرتیان در فروشان سدژ در درجه دوم است. قنات دیمیرتیان از مهمترین قنات‌های بلوک ماربین است که خیلی قدیمی و پرآب است و آب آن هم کم و زیاد نمی‌شود. چون این قنات در سرچشمه دارای نقب‌ها و حفره‌های عجیب است، اهالی می‌گویند که این قنات به امر طهمورث معروف به وسیله دیوها حفر شده)، بهارانچی، تیرانچی، جروکان، جعفرآباد، جوزدان، درباغ مهیار، درباغشاه، دستجرد مورچا، دهچی، دینان، رنان، زهران (زران و در اصل به طوری که می‌گویند رزان بوده)، عاشق آباد، کارلادان (بنای تاریخی منارجنبان اصفهان در این قریه واقع شده. ساختمان ایوان آن، که روی قبر عمو عبدالله سقلا از زهاد قرن هشتم هجری بنا شده، به سبک ساختمان‌های قرن هشتم است و تزیینات کاشیکاری نیز از آن دوره دارد. دو مناره طرفین ایوان از سطح پشت بام آن هفت متر و تا سطح زمین مجاور بقعه ۱۷ متر ارتفاع دارند. احتمالاً در دوره صفوی به بنای اصلی افزوده شده و آنچه درآن جالب توجه است، متحرک بودن مناره‌های آن است که در موقع حرکت دادن یکی از آنها دیگری نیز حرکت می‌کند. سنگ قبر عمو عبدالله مورخ به سال ۷۱۶ هجری است)، کوجان، کوشک، هرستان (این دهکده نیز سابقه تاریخی دارد و به طوری که مافروخی نوشته‌است صدو هفتاد سال قبل از اسلام، آذر شاپوران پسر آذر مانان از دیه هرستان از طرف فیروز بن یزد گرد به اتمام باروی مدینه جی فرمان یافت)، کرتمان، تیرانچی، میان رشید، ولاشان، ککنان، نصرآباد (یکی از قرای زیبای ماربین و دارای باغ‌های میوه فراوان و مصفا میباشد. سر در خانقاه نصرآباد از بناهای تاریخی و مورخ به سال ۸۵۵ هجری در این قریه واقع است و جنب آن مقبره میرزا طاهر نصرآبادی تذکره نویس معروف عهد صفوی واقع شده)، گورتان (به معروف اصفهان از آن جا است)، کرم و کلیچه. سده در ابتدا شامل سه بخش به نام‌های فروشان (پریشان یا پروشان یا پرشون)، خوزان (خیزون) و ورنوسفادران (بن اسفون) بوده‌است. برخی نویسندگان معتقدند که در دوره ساسانیان سه دژ به نام‌های گاردژ، دیمیردژ و کهندژ در این شهر وجود داشته‌است که به همین دلیل این شهر را سده به معنای سه دژ نامیده‌اند. البته هنوز یکی از محله‌های خوزان به نام یکی از همین سه دژ، یعنی کهندژ نامیده میشود که در وصف آن چنین آمده‌است: در محله خوزان واقع در خمینی شهر، قلعه دفاعی مهمی به نام کهندژ وجود داشته که خرابه‌های آن در محله مزبور موجود است. و گمان می‌رود نام محله گاردر نیز از نام باستانی گاردژ گرفته شده باشد. نام یکی از محله‌های فروشان هم دیمیتریان است که گمان می‌رود ریشه آن دیمیردژ باشد.
هر یک از محله‌های تشکیل دهنده سَده، خود بعلت خاصی نام گرفته‌است. در کتاب نصف جهان فی تعریف اصفهان، نوشته محمد مهدی بن محمدرضا الاصفهانی، ذکر شده‌است که: فریشان معرف پریشان و پریشان خود مخفف پریوشان است که به نام زنی به اسم پریوش که در زمان ساسانی بنای این محل را نهاده، منسوب گشته‌است. خوزان از واژه «خوز» و «ان» نشانه کثرت و جمع تشکیل شده‌است. خوز در سنگ نوشته‌های شاهنشاهان هخامنشی به صورت xuvata (uvaja)<nEK و به قوم عیلامیان و سرزمین آنها گفته می‌شد که در منطقه کوهستاهی بین‌النهرین تا فلات ایران گسترده شده‌است. شاید خوزان (خیزان) در اصل زرخیزان بوده چون محله سکه الزر از زر می‌آید و محله زرگران و مسگران است. همچنین خیزان (به ترکی استانبولی: Hizan) شهری است در کشور ترکیه که در استان بتلیس واقع شده‌است.
دربارهٔ ریشه کلمه وَرنوسفادران نمی‌توان به‌سادگی گفت بُن اصفهان است. چون کلماتی که آخرشان آدران (آذران) هست در نام محلات بچشم می‌خورد از جمله آدریان، الیادران. اقوام آریایی به مناسبت توجه و علاقه به آتش، آتش‌های گوناگون داشتند از کوچک و بزرگ و آتشگاه بزرگ را در بالای مرتفعات و کوه‌ها می‌ساختند تا همیشه روشنایی آن از دور دیده شود. «آذر» یا «آذران» آتشکده‌های کوچکتری بودند. ریشه واژه آدریان هم آذریان بمعنی زرتشتیان است. پس ریشه ورنوسفادران، ورنوس+آذران بوده. بنابر روایتی قوم ورنوس از شجاع‌ترین سپاهان ملکشاه سلجوقی بودند، همچنین این قوم، نیروی مسلح ملکشاه را تشکیل می‌داده‌اند. پس از پیروزی‌های ملکشاه و آرام شدن اوضاع ایران، وی مجلس جشنی ترتیب داد و به علت شجاعت و شهامت آنها، زمین‌های گاردژ را به آنها اهداء کرد و محل اسکان آنها نیز ورنوس بهادران نامیده شده که به مرور زمان به ورنوسفادران تبدیل شده‌است. همچنین شهرهایی بنامهای باغبهادران و سروشبهادران (سروشفادران) در استان اصفهان وجود دارند که این نامگذاری را پذیرفتنی می‌کند.
در زمان فتح اصفهان توسط حمله افغانها، اهالی این منطقه تا حد توان مقاومت نمودند، چنان‌که سرکیس گانهیچ نتز در کتاب «سقوط اصفهان» می‌نویسد، افغانها نتوانستند دژهای خیزون (خوزان) و ورنوسفادران و فروشان را تصرف کنند، چون ساکنان این سه محل سخت مقاومت کردند. یک راه زیرزمینی دراز از کهندژ تا آتشگاه وجود داشته که گویا راه رساندن سربازان به بالای کوه برای جنگ با افغانها و دیگر یورشگران بوده‌است. کوی بزم نیز از دیگر محله‌های کهن خوزان میباشد، که نام این محل به وجود جشن سَده در این شهر هویت و واقعیت بیشتری می‌بخشد.
دکتر سیروس شفقی در کتاب خود بنام «جغرافیای اصفهان»، معتقد است که مقارن کوچ عده‌ای از ساکنان منطقه اصفهان در نیمه دوم هزاره چهارم، قبل از میلاد مسیح، آبادی‌های کوچکی در محل فعلی شهر اصفهان و سرتاسر زاینده رود وجود داشته که با آمدن عده‌ای از شمال به فلات مرکزی پرجمعیت آنها افزوده شد و محل‌های جدیدی به وجود آمده‌است، بر این اساس می‌توان قدمت اولین کانون‌های جمعیتی این خطه را به دوران قبل از اسلام مربوط دانست و در روایات دیگر نیز آمده: حمله اسکندر به سه دژ، گاردژ، کهندژ و دیمیردژ که در این منطقه واقع شده بودند باعث ویران شدن آنها به دست اسکندر مقدونی گردیده و این منطقه تا دوران پادشاهی ساسانیان (۲۲۴ میلادی) یعنی تا ۶ قرن بعد به صورت بیابانی بی آب و علف باقی ماند. تا آنجا که پیروز شاه ساسانی به سلطنت رسید و به سدژ آمد و بنا به خواسته او بار دیگر این محل آباد شد، وی دستور حفر قناتی داد که به نام خودش به قنات «پیروز شاهی» معروف گردید، و به دستور پیروز شاه، مردم متفرق شده گردهم آمدند و زمین‌ها بین مردم تقسیم شد.
معرفی محسن پیمانی خمینی شهری
محسن پیمانی از جوانان خمینی شهری است که از 13 سالگی تاکنون مشغول کار در اینترنت بوده است ، وی هم اکنون مدیر آکادمی پیمانی است جهت آشنایی بیشتر با محسن میتوانید به پیج اینستاگرام او سر بزنید :
https://instagram.com/mr_pymani
قدمت خمینی شهر
بسیاری از رویدادهای تاریخی شهرستان خمینی شهر متأثر از وقایعی است که در اصفهان به وقوع پیوسته‌است. با این وجود قدمت تاریخی این منطقه به زمان ساسانیان می‌رسد، کهن دژ که بر سر راه اصفهان قرار دارد، گویا پایتخت ساسانیان بوده‌است. مردم این شهر به زبانی به نام ولاتی سخن می‌گویند که به زبان ساسانیان بسیار نزدیک است. در دوران اسلامی نیز این ناحیه از اهمیت زیادی برخوردار بوده و وجود مسجد جامع بزرگ در کوی خوزان، شهر بودن آن را در گذشته می‌رساند. چرا که مسجد جامع از ویژگی‌های شهری است و روستاها فاقد آن می‌باشند. در یورش محمود افغان به اصفهان، مردم سده دلیرانه پایداری کرده و شمار زیادی از لشکریان محمود را به اسارت گرفتند.
فاصلهٔ شهر (خمینی شهر) تا اصفهان ۸ کیلومتر میباشد. شهرستان خمینی شهر در مغرب استان اصفهان قرار گرفته و از سوی شمال به شهرستان شاهین شهر و میمه، از جنوب به شهرستان فلاورجان، از مشرق به شهرستان اصفهان و از مغرب به شهرستان نجف آباد محدود میشود. این شهرستان یکی از خوش آب و هواترین و با صفاترین نواحی استان اصفهان است. خاک آن از رودخانه زاینده رود آبیاری میشود و تمامی نهرهایش پرآب است. علاوه بر آن کاریزهای مهمی نیز دارد که سبب گردیده‌است سه چهارم خاک این شهرستان باغ‌های بزرگ میوه و یک چهارم آن کشتزار باشد.
مادی «قمیش» از میان زمین‌های جنوبی شهرستان می‌گذرد و چون در محل جدا شدن از رودخانه با چشمه‌ها پیوند دارد، آب آن هرگز تمام نمی‌شود.
گونه‌های میوه و فرآورده‌های زمینی مانند گندم، جو، خیار، خربزه، حبوبات، تنباکو، در این شهرستان بعمل می‌آید و بعضی از انواع آن چون خربزهٔ بهارهٔ کوشک و انگور و گیلاس نصرآباد و گورتان شهرت دارد و نظیر آن در دیگر نقاط یافت نمی‌شود.
آب و هوای آن معتدل و خشک است. بیشترین درجهٔ حرارت در تابستان‌ها ۳۹ درجه بالای صفر و کمترین آن در زمستان‌ها ۸ درجه زیر صفر میباشد.
برترین دیزایین
تحویل سروقت
پشتیبانی بعداز تحویل
ریدیزاین سایت
کدنویسی برتر و استاندارد
سئو و بهینه سازی سایت
